وَکَیْفَ أَخَافُ مَآ أَشْرَکْتُمْ وَلَا تَخَافُونَ أَنَّکُمْ أَشْرَکْتُم بِاللَّهِ مَا لَمْ یُنَزِّلْ بِهِ عَلَیْکُمْ سُلْطَناً فَأَیُّ الْفَرِیقَیْنِ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ
و چگونه از چیزی که شریک خدا ساختهاید بترسم و حال آنکه شما آنچه را که خدا هیچ دلیلی دربارهی آن بر شما نازل نکرده است شریک او گرفته و نمیترسید؟ اگر میدانید (بگویید که) کدام یک از ما دو دسته به ایمنی (در قیامت) سزاوارتر است؟
نکته ها
کلمهی «سلطان»، به معنای دلیل و حجّت و برهان است.
بر خلاف آنان که ترس را انگیزهی اعتقاد به خداوند میدانند، این آیه، ترس را انگیزهی شرک میداند.
پیام ها
1- از تهدیدات موهوم، نهراسید. «کیف أخاف ما أشرکتم»
2- امنیّت روحی، در پرتو توحید حاصل میگردد. «کیف أخاف ما أشرکتم»
3- عقائد دینی باید بر اساس دلیل و برهان باشد. «کیف ما أشرکتم باللَّه ما لم یُنزّل به علیکم سلطانا»
3- در بحث و مناظره، نباید تعصّب مردم را تحریک کرد. «فأیّ الفریقین» و نفرمود: ما در امان و شما در خطرید.
5 - علم صحیح، وسیله راهیابی به خداست، اگر آن را درست به کار گیریم، به نتایج صحیح میرسیم. «ان کنتم تعلمون»