(47) وَیَقُولُونَ ءَامَنَّا بِاللَّهِ وَبِالرَّسُولِ وَأَطَعْنَا ثُمَّ یَتَولَّی فَرِیقٌ مِّنْهُم مِّن بَعْدِ ذَلِکَ وَمَآ أُوْلَئِکَ بِالْمُؤْمِنِینَ
و میگویند: ما به خدا و رسول ایمان آوردیم و پیروی نمودیم. امّا گروهی از آنان بعد از این اقرار، (به گفته خود) پشت مینمایند و آنان مؤمن واقعی نیستند.
نکتهها:
این آیه و آیات بعد دربارهی منافقان مدینه است که ادّعای یاریِ پیامبر را داشتند، ولی در عمل مخالف بودند.
پیامها:
1- به شعارهای زیبا وفریبنده تکیه نکنیم، ایمان و ثبات قدم لازم است. (یقولون... یَتولیّ)
2- منافقان ادّعای ایمان خود را هم تکرار میکردند و هم با تأکید میگفتند. (کلمه «یقولون» فعل مضارع و نشانهی تکرار است و تکرار حرف (باء) در «باللّه و بالرّسول» نشانهی تأکید است.)
3- پیمان شکن، دین ندارد. (یقولون - یَتولّی - ما اولئک بالمؤمنین)
4- ایمان، از عمل جدا نیست. (یَتولّی ... و ما اولئک بالمؤمنین) (حتّی منافقان در کنار کلمه «آمنّا» کلمهی «أطَعنا» را میآوردند، ولی در عمل بیاعتنا بودند.)