این سوره نود و سه آیه دارد و نام معروف آن به مناسبت آیهی 18 که دربارهی داستان مورچگان و حضرت سلیمان است، «نمل» میباشد، ولی نام «سلیمان» و «طاسین» نیز بر آن نهاده شده است.
تمام این سوره در مکّه - در جریانها و مناسبتهای مختلف - نازل شده و «بسم اللّه الرّحمن الرّحیم» دوبار در آن آمده است؛ یکی در آغاز سوره و دیگری در آیهی 30 در آغاز نامهی حضرت سلیمان به ملکهی سبأ.
مبارزات چهار پیامبر بزرگ الهی، (موسی، سلیمان، صالح و لوط علیهم السلام ) با اقوام منحرف زمان خود در این سوره آمده است که مفصّلترین آن، برخورد حضرت سلیمان با ملکهی سبأ و چگونگی ایمان آوردن او به خدا میباشد.
سخن گفتن پرندگانی همچون هدهد و حشراتی چون مورچه، حضور افرادی از جنّ در لشگر و دربار سلیمان و بالاخره آوردن تخت بلقیس از یمن به شام در یک چشم بهم زدن، بخشی دیگر از آیات این سوره را به خود اختصاص داده است.