(19) فَقَدْ کَذَّبُوکُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِیعُونَ صَرْفاً وَلَا نَصْراً وَمَن یَظْلِم مِّنکُمْ نُذِقْهُ عَذَاباً کَبِیراً
(خداوند در آن روز به مشرکان میفرماید:) این معبودها گفتههای شما را انکار کردند؟ نه برای برطرف کردنِ قهر خدا توانی دارید، نه میتوانید حمایتی (از کسی) دریافت کنید وهر کس از شما ظلم کرده (و شرکورزد) عذاب بزرگی به او میچشانیم.
نکتهها:
خداوند در قرآن برای ظلم آثاری بیان کرده است از جمله:
1- ناکامی. (واللّه لایُفلح الظالمون)**توبه، 19.*** خداوند توطئههای ستمگران را به جایی نمیرساند.
2- محرومیّت از الطاف الهی. (الا لَعنة اللّه علی الظالمین)**هود، 18.***
3- عذاب. (الا اِنّ الظالمون فی عذاب مُقیم)**شوری، 45.*** و نیز آیهی مورد بحث؛ (نُذِقه عذاباً کبیرا)
4- نپذیرفتن جایگزین برای عذاب. (و لو انّ للّذین ظلموا ما فی الارض جَمیعا ومثله معه لافتَدَوا به)**زمر، 47.***
5 - نپذیرفتن عذر. (لا یَنفع الظالمین مَعذرتهم)**روم، 57.*** ولی بدتر از بیفایده بودن عذر، اجازه ندادن برای عذرخواهی است. (و لایُؤذن لهم فَیَعتذِرون)**مرسلات، 36.***
پیامها:
1- معبودهای خیالی و بتها، نه تنها یار شما نیستند، بلکه کار شما را نیز تخطئه و تکذیب میکنند. (فقد کذّبوکم)
2- انسان مشرک در قیامت از هیچ حمایتی برخوردار نیست و از هر اقدامی برای نجات خود عاجز است. (فما تستطیعون صَرفاً و لانَصرا)
3- مشرک، ظالم است. (جملهی «وَ مَن یظلم» در فضای «ومن یشرک» قرار دارد)