(48) وَإِذَا دُعُواْ إِلَی اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ إِذَا فَرِیقٌ مِّنْهُم مُّعْرِضُونَ
و هرگاه به سوی خدا و رسول او خوانده شوند، تا پیامبر میانشان داوری کند، آن گاه است که گروهی از آنان، روی گردان میشوند.
نکتهها:
قضاوت و داوری رسول خدا صلی الله علیه و آله چیزی جز بیان حکم خدا نیست. چنانکه در آیهی 105 سوره نساء میخوانیم: (لتَحکمَ بین النّاس بما أراک اللّه) تا میان مردم به (موجب) آنچه خدا به تو آموخته داوری کنی.
پیامها:
1- نشانهی ایمان واقعی، پذیرفتن داوری پیامبر و نشانهی نفاق رویگردانی از آن است. (اذا دُعوا... اذا فریق منهم مُعرضون)
2- داوری و قضاوت از شئون انبیا است. (لِیحکُمَ بینهم)
3- حکم پیامبر همان حکم خداوند است. («لیحکم» مفرد آمده، نه تثنیه)
4- در انتقاد، انصاف داشته باشید وهمه را نکوبید. (فَریق منهم)
5 - قضاوت عادلانه، خوشایند گروهی از مردم نیست. (فَریق منهم مُعرضون)