(39) أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُواْ وَإِنَّ اللَّهَ عَلَی نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ
به کسانی که همواره و مظلومانه مورد تهاجم و قتل عام قرار گرفتهاند، اجازه دفاع وجهاد داده شده است والبتّه خداوند بر یاری آنان قادر است.
نکتهها:
گفتهاند: این آیه اوّلین آیهای است که به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله اجازه جهاد و جنگ مسلحانه داده است، زیرا کار آن حضرت چند مرحله داشت: 1- دعوت و اصلاح قلبی و خودسازی نیروها. 2- تشکّل و بسیج نیروها. 3- دفاع یا حمله.
پیامها:
1- جهاد، بدون اذن خدا و رسول جایز نیست. (اُذِنَ)
2- مظلومان، مجازند با دشمنان خود جهاد کنند. (اُذِن - بانّهم ظلموا)
3- نصرت خدا، بعد از بپاخاستن وحرکت ماست. (اُذِن - اِنّاللّه علینصرهم لقدیر)
4- به رزمندگان روحیه دهید. (واِنّ اللّه علی نَصرهم لقدیر)
5 - حقّ بر باطل پیروز است. (و اِنّ اللّه علی نَصرهم لقدیر)
6- امداد الهی، تنها جنبهی نظامی ندارد و انواع نصرتها و امدادها را شامل میشود. (نصرهم) به طور مطلق مطرح شده است.
7- نصرت الهی حتمی است. (کلمه «انّ»، «لقدیر»، حرف لام و جملهی اسمیّه)
8 - امداد و یاری خداوند نسبت به مؤمنان گسترده است. (قدیر)، نفرمود: «قادر»