(97) وَقُل رَّبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزَتِ الشَّیَطِینِ (98) وَأَعُوذُ بِکَ رَبِّ أَن یَحْضُرُونِ
و بگو: پروردگارا! من از وسوسههای شیطانها به تو پناه میبرم. و پناه میبرم به تو ای پروردگار! از این که آنان نزد من حاضر شوند.
پیامها:
1- پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله تحت تربیت خداوند و مأمور برخورد به بهترین شیوه با بدیهای دشمنان است. (اِدفع بالّتی هِیَ اَحسن)
2- بدی را میتوان با بدی پاسخ داد ولی این، برای رهبر شایسته نیست. (ادفع بالّتی هیَ اَحسن)
3- ایمان ما به علم خداوند، عامل صبر وحلم در ماست. (نحن اعلم)
4- پناه دادن از شئون ربوبیّت است. (ربّ اَعوذبک)
5 - پیامبران نیز باید به خدا پناه ببرند. (قل ربّ اَعوذبک)
6- پناه بردن به خداوند باید مکرر و جدی باشد. (تکرار «اعوذ»)
7- تنها پناهگاه مطمئن خداست. (بک)
8 - یکی از راههای نفوذ شیطان، اشارهها و وسوسههای او نسبت به برخوردهای بد ما با دیگران است. (هَمزات)
9- شیاطین، متعدّد و وسوسههای آنان نیز گوناگون است. (هَمَزات الشیاطین)
10- شیطانها در انبیا نیز طمع دارند. (هَمَزات الشیاطین)
11- بالاتر از وسوسه، حضور شیطانهاست. (اَن یَحضُرون)
12- حضور افراد فاسد ومفسد در جامعه، مقدّمه فساد دیگران است. (یَحضُرون)