(51) وَالَّذِینَ سَعَوْاْ فِی ءَایَتِنَا مُعَجِزِینَ أُوْلَئِکَ أَصْحَبُ الْجَحِیمِ
و کسانی که در (انکار و رد) آیات ما تلاش کردند و چنین پنداشتند که میتوانند مارا عاجز کنند (و بر ما پیروز شوند) آنان اهل دوزخند.
پیامها:
1- پیامبران، از پیش خود سخن نمیگفتند. (قل)
2- هشدار انبیا به نفع مردم است. (لکم)
3- پیامبر، بر مردم تحکّم و سیطره و حقّ اجبار ندارد. (انّما أنَا لکم نذیر مبین)
4- نیاز مردم به انذار، بیش از تبشیر است. (أنَا لکم نذیر)
5 - پیامبر، با مردم به روشنی سخن میگوید. (مبین)
6- ایمان از عمل صالح جدا نیست، (هر دو با هم شرط بهرهگیری از پاداشهای الهی است). (آمنوا و عملوا الصّالحات لهم مغفرة ...)
7- پاداش معنوی، بر پاداش مادّی مقدّم است. (مغفرة - رزق کریم)
8 - رزقی ارزش دارد که با کرامت و تکریم باشد. (رزق کریم)
9- هیچ کس نمیتواند مانع تحقّق اهداف الهی شود، گرچه کافران تلاش میکنند. (سَعَوا)
10- کفّار، نه حرف تازه دارند و نه منطق، تنها کارشان، تلاش برای خنثی کردن راه حق است. (مُعاجِزین)
11- دوزخ، برای گروهی از مردم دائمی است. (اصحاب الجحیم)