(50) وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْیَمَ وَأُمَّهُ ءَایَةً وَءَاوَیْنَهُمَآ إِلَی رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَ مَعِینٍ
و ما (عیسی) فرزند مریم و مادرش را معجزه قرار دادیم و آن دو را در سرزمینی مرتفع که دارای آرامش و امنیّت و آب گوارا بود جای دادیم.
نکتهها:
کلمهی «مَعین» به آبی گفته میشود که روی زمین جاری باشد.
خداوند در این سوره از عیسی ومریم به عنوان یک آیه یاد کرده است، ولی دربارهی شب و روز میفرماید: (جعلنا اللیل والنّهار آیتَین)**اسراء، 12.*** شب و روز دو آیه هستند و این به خاطر آن است که تولّد عیسی بدون پدر، همان زایمان مریم بدون شوهر است.
در اینکه منطقه بلندی که آب جاری داشته و خداوند عیسی و مادرش را در آنجا جای داده، کجاست؟! دو مورد بیان شده است:
الف: مراد از «رَبوَة» کوفه و مراد از «ذات قرار» مسجد کوفه و مراد از «مَعین» آب فرات است که در کوفه دائماً جاری میباشد.**بحار، ج14، ص239.***
ب: مراد دمشق است که از بهترین مناطق شام است.**تفسیر درّالمنثور.
***
پیامها:
1- مقام نبوّت، برترین مقامهاست. (نام عیسی به خاطر مقام نبوّت قبل از مادرش برده شده است). (ابنمریم و اُمّه آیة)
2- پدیدههای مهم و حوادث عجیب را وسیلهی شناخت خدا و نشانهی قدرت غیبی او بدانید. (آیة)
3- آب و امنیّت، از مزایای ضروری مسکن و زندگی است. (ذات قرار و مَعین)