جزء (20)
(56) فَمَا کَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُواْ أَخْرِجُواْ ءَالَ لُوطٍ مِّن قَرْیَتِکُمْ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ یَتَطَهَّرُونَ
ولی پاسخ قومش جز این نبود که گفتند: خاندان لوط را از شهرتان بیرون کنید، زیرا آنان مردمی هستند که پاکیزگی میجویند.
پیامها:
1- مجرمان، چون منطق ندارند، در برابر انبیا به زور متوسّل میشوند. (اَخرجوا)
2- در محیط آلوده، پاکدامنی جرم است. (اَخرجوا آللوط... انّهم اُناس یتطهّرون)
3- نهی از منکر، گاهی تاوان تبعید شدن دارد. (اَخرجوا آللوط)
4- در برابر گناه، سکوت ممنوع است، لااقل فضا را بر گناهکار تنگ کنیم. (اَخرجوا آل لوط)
5 - آزادی برای گناه، تفکّر قوم لوط است. (اَخرجوا آللوط)
6- سابقهی تبعید مردان خدا، به زمان ابراهیم و لوط باز میگردد. (اَخرجوا)
7- چون فطرت گناهکار پاک است، لذا خود را مجرم و دیگران را پاک میبیند. (انّهم اُناس یتطهّرون)
8 - محیط، انسان را به گناه مجبور نمیکند زیرا در زمان شیوع فحشا نیز گروهی پاک زندگی میکنند. (اُناس یتطهّرون)