(34) قَالَتْ إِنَّ الْمُلُوکَ إِذَا دَخَلُواْ قَرْیَةً أَفْسَدُوهَا وَجَعَلُواْ أَعِزَّةَ أَهْلِهَآ أَذِلَّةً وَکَذَلِکَ یَفْعَلُونَ
(بلقیس) گفت: بی شک، هرگاه پادشاهان به منطقهی آبادی وارد شوند (و هجوم برند،) آن جا را به تباهی میکشند و عزیزان آن جا را ذلیل میکنند و این، سیرهی همیشگی آنان است.
پیامها:
1- اعتراف به روحیّات وخصلتهای پادشاهان، نشانهی شهامتِ بلقیس است. (قالت اِنّ الملوک...)
2- بلقیس هم دغدغهی شکست از سلیمان و هم دلبستگی به آبادی کشور خود داشت. (افسدوها و جعلوا اعزّة اهلها اذلّة)
3- تنها به قدرت خود تکیه نکنید؛ دیگران را نیز به حساب آورید. (اطرافیان بلقیس میگفتند: «نحن اولوا قوّة و اولوا بأس شدید»، ولی بلقیس هشدار داد که قدرت سلیمان را کم نپندارید). (قالت ان الملوک...)
4- شیوهی حکومتهای غیر الهی، ایجاد فساد و ذلّت در بین منطقه و مردم است. (کذلک یفعلون)
5 - آفت حکومت وقدرت، سلطهطلبی، جنگ افروزی و ویرانگری است. (الملوک... افسدوها و جعلوا اعزّة اهلها اذلّة)