(67) لِکُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنسَکاً هُمْ نَاسِکُوهُ فَلَا یُنَزِعُنَّکَ فِی الْأَمْرِ وَادْعُ إِلَی رَبِّکَ إِنَّکَ لَعَلَی هُدیً مُّسْتَقِیمٍ
برای هر امّتی (شریعت و) آیینی قرار دادهایم که عمل کننده به آن باشند، پس نباید در (بارهی) این امر با تو نزاع کنند (که چگونه آیین تازهای آوردهای؛ مردم را) به راه پروردگارت دعوت کن، همانا تو بر هدایت مستقیم قرار داری.
نکتهها:
چون انسانها، نیازهای موسمی و اجتماعی و غیر ثابتی دارند، باید علاوه بر دستورات کلّی و ثابت، در شرایط مختلف دستورات جدیدی صادر شود، همان گونه که پزشک نسخههای خود را در شرایط گوناگون بیمار تغییر میدهد و در زمان ما مسائل جدید را فقها در چارچوب قوانین کلّی و ثابت برای مسلمین تعیین مینمایند.
بعضی «مَنسَک» را مصدر به معنای «نُسک» و قربانی کردن گرفتهاند که معنای آیه این میشود: ما برای هر امّتی نوعی قربانی قرار دادیم که آنان انجام دهنده آن بودند، بنابراین مشرکان نباید به برنامه قربانی تو بهانهای بگیرند.
پیامها:
1- خداوند، هیچ امّتی را بدون مکتب نمیگذارد. (لکلّ اُمّة)
2- دین باید از طرف خدا باشد. (جعلنا)
3- مردم باید در راه الهی گام بردارند. (هم ناسِکوه)
4- وظیفهی مبلغ، هدایت امّت و استقامت در این راه است. (وادعُ الی ربّک)
5 - راه درست، راه انبیاست. (اِنّک لعَلی هدًی)
6- در برابر جدال و ستیز و تضعیف مخالفان، تقویت رهبران حقّ لازم است. (فلا ینازعنّک فی الامر... اِنّک لعلی هُدیً مستقیم)
7- کسی که مسئول ارشاد دیگران است باید تسلّط بر راه حقّ و مستقیم داشته باشد. (لعَلی هدیً مستقیم)، (انّک لَمِن المرسلین عَلی صراط مستقیم)**یس، 3 - 4. ***(کلمه «عَلی» رمز تسلّط است)