(109) إِنَّهُ کَانَ فَرِیقٌ مِّنْ عِبَادِی یَقُولُونَ رَبَّنَآ ءَامَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَ ارْحَمْنَا وَأَنتَ خَیْرُ الرَّ حِمِینَ
(آیا شما فراموش کردید که) گروهی از بندگان من میگفتند: پروردگارا! ایمان آوردیم، پس ما را ببخش و بر ما رحم کن و تو بهترین رحم کنندگانی.
پیامها:
1- خداوند، زخم زبان منحرفین به مؤمنین را بیپاسخ نمیگذارد. (انّهکان...)
2- دعا به درگاه خداوند در دنیا مفید است، (کان فریق من عبادی یقولون ربّنا...) ولی دعا و التماس در قیامت مفید نیست. (ربّنا اخرجنا... قال اخسئوا)
3- بندگان خداوند همواره از کاستیهای خود بیمناک بوده و استغفار میکنند. (کان... یقولون ربّنا...)
4- ایمان مقدّمهی مغفرت و مغفرت، مقدّمهی دریافت رحمت الهی است. (آمنّا فاغفرلنا وارحمنا)
5 - سرچشمهی مهربانیها خداست. (و انت خیرالرّاحمین)
6- از آداب دعا، تجلیل از خداوند است. (و انت خیرالرّاحمین)