(15) مَن کَانَ یَظُنُّ أَن لَّن یَنصُرَهُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْأَخِرَةِ فَلْیَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَی السَّمَآءِ ثُمَّ لْیَقْطَعْ فَلْیَنظُرْ هَلْ یُذْهِبَنَّ کَیْدُهُ مَا یَغِیظُ
هر کس گمان میکند که خداوند او (پیامبرش) را در دنیا و آخرت یاری نمیکند، (و در پی مکر و حیله است، بگو تا) طنابی به آسمان بیاویزد (و خود را حلق آویز کند) سپس (آن را) قطع کند، آن گاه بنگرد که آیا نیرنگش خشم او را فرو مینشاند؟!
نکتهها:
بعضی آیه را مخصوص به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ندانسته و این گونه ترجمه کردهاند: هر کس گمان میکند که خداوند او را یاری نمیکند...
شاید معنای آیه این باشد که فضانوردی نیز انسان بی خدا را آرام نمیکند. کلمه (سبب الی السماء) مراد وسیله فضانوردی و کلمه (لیقطع) به معنای پیمودن راه است، که در این صورت این آیه از معجزات علمی و پیشگوئیهای قرآن است. به هرحال مشکل روحی بشر حتّی با تکنولوژی پیشرفته و فضانوردی نیز حل نمیشود. (هل یُذهبنّ کَیده ما یغیظ)
پیامها:
1- امداد و نصرت الهی، در دنیا و آخرت قطعی است. (یَظنّ أن لنیَنصُره اللّه فی الدّنیا والآخرة)
2- ناامیدی از قدرت و نصرت الهی، تعادل انسان را از بین میبرد. (یَظنّ أن لن یَنصُره اللّه)
3- خودکشی هرگز راه نجات نیست. (هل یُذهِبنّ کَیدُه ما یَغیظ)
(تنها وسیلهی آرامبخش، ایمان و توکّل به خداست و هرگونه طرح وبرنامهی دیگری، منهای ارادهی الهی و ایمان به او بیهوده است.)
4- به کارگیری زمین و آسمان، صعود و سقوط، و هر اقدامی که فاقد ایمان باشد، بیاثر است. (هل یُذهبنّ کَیدُه ما یَغیظ)