(59) والَّذِینَ هُم بِرَبِّهِمْ لَا یُشْرِکُونَ
و به پروردگارشان شرک نمیورزند،
نکتهها:
«خَشیت» ترسی است که برخاسته از علم وشناخت باشد و «اِشفاق» ترسی است که با محبّت و احترام آمیخته باشد. خشیت، بیشتر جنبهی قلبی دارد و اشفاق جنبهی عملی. آیه میفرماید: مؤمنان و سبقت گیرندگان در خیرات، کسانی هستند که در دل آنان ترس آمیخته با عظمت خدا جای کرده است و در عمل، حریم خدا را حفظ میکنند و حیا دارند.
پیامها:
1- ترس از روی آگاهی و توجّه به عظمت خداوند، مایهی رشد است. (من خَشیة ربّهم مشفقون)
2- ایمان آوردن به هر قانونی که خداوند میفرستد و دور شدن از انواع شرکها، وظیفهی دائمی ماست. (کلمهی «یؤمنون» و «لایشرکون» فعل مضارع و نشانهی دوام و استمرار است)