(13) یَدْعُواْ لَمَن ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِن نَّفْعِهِ لَبِئْسَ الْمَوْلَی وَلَبِئْسَ الْعَشِیرُ
بلکه کسی را میخواند که ضررش از نفعش بیشتر است، چه مولا و سرپرست بدی و چه همدم زشتی.
پیامها:
1- تمام سود و زیانها به دست خداست و غیر او هیچ نقشی ندارد. (دونِ اللّه ما لایَضُرّه و ما لا یَنفَعه)
2- شرک و دلبستگی به غیر خدا، بزرگترین انحراف است. (دون اللّه ... هوالضّلال البعید)
3- شرک، پایگاه عقلی و منطقی ندارد. (دونِ اللّه مالا یَضُرّه) زیرا پرستش، یا برای رسیدن به سودی است و یا جلوگیری از شرّی، که بتها هیچ کدام را ندارند.
4- شرک، به تمامی انواعش (معبودهای عاقل و بی عقل) محکوم است. (یکبار در کنار کلمه (یَدعوا)، حرف (ما) آمد که برای موجودات بیشعور است و یکبار در کنار جمله (یَدعو)، حرف (مَن) آمد که برای معبودهای با شعور از قبیل انسان، ملائکه و اجنّه میباشد.
5 - به خاطر منافع زودگذر دنیا، ضرر دائمی آخرت را نخریم. (ضَرّه أقرَب مِن نفعه)
6- ضرر طاغوتها برای مردم بیش از چیزی است که به آنان میدهند. (ضَرّه أقرب من نفعه)
7- با کسی که تورا از خداوند باز میدارد و به سوی خود دعوت میکند معاشرت مکن و او را سرپرست و رهبر خود قرار مده. (لبئس المولی)