(62) ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا یَدْعُونَ مِن دُونِهِ هُوَ الْبَطِلُ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ
این (یاری مظلوم از سوی خداوند) به خاطر آن است که خداوند حقّ است و هر چه را غیر از او بخوانند، آن باطل است؛ البتّه خداوند، بلند مرتبه و بزرگ است.
پیامها:
1- جا به جایی شب و روز نشانهای گویا از تدبیر و ربوبیّت و یکتائی اوست. (ذلک باَنّ اللّه هو الحقّ)
2- هر معبودی جز او موهوم است. (باَنّ اللّه هو الحقّ ... من دونه هو الباطل)
3- خدای متعال معیار حقّ است، نه چیز دیگر. (ذلک باَنّ اللّه هو الحقّ)