همانگونه که در بالا اشاره شد، کسانی که گرفتار آرزوهای دور و درازند و در دریای امانی غوطهورند، غالباً به سراغ صرفهجویی و سختگیری هر چه بیشتر در استفاده از مواهب حیات و زندگی میروند تا به آرزوهای دور و دراز خود برسند. به همین دلیل نسبت به همه کس حتّی خویشتن و زن و فرزند بخیل خواهند بود، همان بخلی که آنها را از بهرهگیری از نعمتهای الهی محروم میسازد و در عین برخورداری از امکانات فراوان، زندگی فقیرانهای دارند.
در زمان خود افرادی را میبینیم که تحت عنوان تأمین آینده! برای خود و فرزندان، گرفتار طول امل هستند و همین امر آنان را از مواهبی که در اختیار دارند محروم میسازد.