این واژه در قرآن مجید کراراً به کار رفته و در آیات دیگری گرچه این واژه دیده نمیشود ولی مفهوم و محتوای آن را دربردارد، در آیات زیر دقّت کنید.
1- ...قال أنا خیر منه خلقتنی من نار و خلقته من طین (سوره اعراف، آیه 12)
2- فقال الملاء الّذین کفروا من قومه ما نریک الّا بشراً مثلنا و ما نریک أتّبعک الّا الّذین هم أراذلنا بادی الرّأی و ما نری لکم علینا من فضل بل نظنّکم کاذبین... قالوا یا نوح قد جادلتنا فاکثرت جدالنا فأتنا بما تعدنا ان کنت من الصّادقین (سوره هود، آیه 32 و 27)
3- قالوا یا شعیب ما نفقه کثیراً ممّا تقول و انّا لنریک فینا ضعیفاً و لولا رهطک لرجمناک و ما أنت علینا بعزیز (سوره هود، آیه 91)
4- و نادی فرعون فی قومه قال یا قوم ألیس لی ملک مصر و هذه الأنهار تجری من تحتی أفلاتبصرون أم أنا خیر من هذا الّذی هو مهین و لایکاد یبین (سوره زخرف، آیه 52 و 51)
5- ذلک بأنّهم قالوا لن تمسّنا النّار الّا أیّاماً معدودات و غرّهم فی دینهم ما کانوا یفترون (سوره آل عمران، آیه 24)
6- فعقروا النّاقة فعتوا عن أمر ربّهم و قالوا یا صالح ائتنا بما تعدنا ان کنت من المرسلین (سوره اعراف، آیه 77)
7- ینادونهم ألم نکن معکم قالوا بلی و لکنّکم فتنتم أنفسکم و تربّصتم و أرتبتم و غرّتکم الامانیّ حتّی جاء أمر اللّه و غرّکم باللّه الغرور (سوره حدید، آیه 14)
8- هم الّذین یقولون لاتنفقوا علی من عند رسول اللّه حتّی ینفضّوا و للّه خزائن السّماوات و الأرض و لکنّ المنافقین لایفقهون یقولون لئن رجعنا الی المدینة لیخرجنّ الأعزّ منها الأذلّ و للّه العزّة و لرسوله و للمؤمنین ولکنّ المنافقین لایعلمون (سوره منافقون، آیه 7 و 8)
9- فأمّا الانسان اذا ما أبتلیه ربّه فأکرمه و نعّمه فیقول ربّی أکرمن (سوره فجر، آیه 15)
10- أم یقولون نحن جمیع منتصر سیهزم الجمع و یولّون الدّبر (سوره قمر، آیه 44 و 45)
11- وذر الّذین أتّخذوا دینهم لعباً و لهواً و غرّتهم الحیاة الدّنیا (سوره انعام، آیه 70)
12- یا أیّها النّاس... انّ وعد اللّه حقّ فلاتغرّنّکم الحیاة الدّنیا و لایغرّنّکم باللّه الغرور (سوره لقمان، آیه 33)
ترجمه :
1- (خداوند به شیطان) فرمود: در آن هنگام که به تو فرمان دادم چه چیز تو را مانع شد که سجده کنی؟! گفت: من از او بهترم! مرا از آتش آفریدهای و او را از گِل!
2- اشراف کافر قومش (قوم نوح) گفتند: ما تو را جز بشری همچون خودمان نمیبینیم! و کسانی را که از تو پیروی کردهاند جز گروهی اراذل سادهلوح مشاهده نمیکنیم و برای شما فضیلتی نسبت به خود نمیبینیم! بلکه شما را دروغگو تصوّر میکنیم! گفتند: ای نوح! تو با ما جرّ و بحث کردی و زیاد هم جرّ و بحث کردی! (بس است!) اگر راست میگویی آنچه را (از عذاب الهی) به ما وعده میدهی بیاور!.
3- گفتند: ای شعیب! بسیاری از آنچه را میگویی ما نمیفهمیم! و ما تو را در میان خود ضعیف مییابیم و اگر (به خاطر) قبیله کوچکت نبود تو را سنگسار میکردیم و تو در برابر ما قدرتی نداری!
4- فرعون در میان قوم خود ندا داد و گفت: ای قوم من! آیا حکومت مصر از آنِ من نیست؟ و این نهرها تحت فرمان من جریان ندارد؟ آیا نمیبینید؟! - مگر نه این است که من از این مردی که از خانواده و طبقه پَستی است و هرگز نمیتواند فصیح سخن بگوید بهترم؟!.
5- این عمل آنها (یهود) به خاطر آن است که میگفتند: آتش (دوزخ) جز چند روزی به ما نمیرسد (و کیفر ما به خاطر امتیازی که بر اقوام دیگر داریم بسیار محدود است) این اِفترا (و دروغی که به خدا بسته بودند) آنها را در دینشان مغرور ساخت (و گرفتار انواع گناهان شدند).
6- سپس (قوم صالح) ناقه را پی کردند و از فرمان پروردگارشان سرپیچیدند و گفتند: ای صالح! اگر تو از فرستادگان (خدا) هستی آنچه ما را به آن تهدید میکنی بیاور!
7- آنها (دوزخیان) را صدا میزنند مگر ما با شما نبودیم؟! میگویند: آری! ولی شما خود را به هلاکت افکندید و انتظار (مرگ پیامبر را) کشیدید و (در همه چیز) شک و تردید داشتید و آرزوهای دور و دراز شما را فریب داد تا فرمان حق فرارسید و شیطان فریبکار شما را در برابر (فرمان) خدا فریب داد!
8- آنها (منافقان) کسانی هستند که میگویند: به افرادی که نزد رسول خدا هستند انفاق نکنید تا پراکنده شوند! (غافل از اینکه) خزاین آسمانها و زمین از آنِ خداست ولی منافقان نمیفهمند - آنها میگویند: اگر به مدینه بازگردیم، عزیزان، ذلیلان را بیرون میکنند! در حالی که عزّت مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است، ولی منافقان نمیدانند!.
9- امّا انسان هنگامی که پروردگارش او را برای آزمایش، اکرام میکند و نعمت میبخشد (مغرور میشود) و میگوید: پروردگارم مرا گرامی داشته است!
10- یا میگویند: ما جماعتی متّحد و نیرومند و پیروزیم؟! - (ولی بدانند) به زودی جمعشان شکست میخورد و پا به فرار میگذارند.
11- کسانی را که آیین (فطری) خود را به بازی و سرگرمی گرفتند و زندگی دنیا آنها را مغرور ساخته، رها کن!
12- ای مردم!... به یقین وعده الهی حق است. پس مبادا زندگانی دنیا شما را بفریبد و مبادا (شیطان) فریبکار شما را به (کَرَم) خدا مغرور سازد!