غفلت و بیخبری از پیامدهای شهوتپرستی، عامل دیگر آلودگی به این رذیله اخلاقی است؛ زیرا بیشتر رذایل اخلاقی، آثار سوء جسمانی و بهداشتی دارد؛ مثلاً، شکمپرستی، انسان را به انواع بیماریها مبتلا میسازد و یا افراط در شهوت جنسی، نیرو و توان انسان را کاهش داده، اعصاب را در هم میکوبد و عمر را کوتاه نموده و در نهایت سلامت جسمی و روحی انسان را مختل میسازد.
به همین دلیل، در جوامع غیرمذهبی، افراد زیادی مقیّد به رعایت اعتدال در خوردن و مسایل جنسی هستند؛ زیرا توصیه پزشکان را در این زمینه پذیرفته و نتایج آن را درک کردهاند.
مشکلات اجتماعی ناشی از شهوتپرستی نیز قابل انکار نیست. به یقین شکمپرستی گروهی از مردم سبب گرسنگی گروههای دیگری خواهد شد.
بیبندوباری در مسائل جنسی نیز سبب ناامنی زن و فرزند این افراد میشود و چه بسا که آلودگی به عمق خانه آنها نیز نفوذ میکند.
بنابراین هر کس که بر این امور توجّه کند، به یقین در کنترل شهوات خویش میکوشد.