صفت رذیله تکبّر مانند سایر رذایل اخلاقی، ریشههایی دارد که باید آنها را جستجو کرد و دقیقاً شناخت، در غیر این صورت ریشهکن کردن این صفت رذیله غیرممکن است.
بعضی از بزرگان مانند مرحوم فیض کاشانی در المحجّةالبیضاء چهار ریشه برای تکبّر ذکر کرده است: عُجب، کینه، حَسد و ریا.
او معتقد است تکبّر درونی ریشهاش عُجب - خودبزرگبینی - است، این خودبزرگبینی سبب میشود که خود را برتر از آنها بداند و بر آنها فخرفروشی کند و ریشههای دیگری دارد که یکی از آنها کینه است که نسبت به شخص خاصّی پیدا میکند و همین امر سبب میشود که امتیازات واقعی یا پنداری خود را به رخ او بکشد، و دیگر حَسد است که سبب بروز این رذیله اخلاقی میگردد و دیگری ریاکاری است که سبب میشود شخص ریاکار امتیازات خود را به دیگران ارائه دهد.
این ریشههای چهارگانه، ریشههای اصلی تکبّر را تشکیل میدهد.
ولی ظاهر این است که ریشهها منحصر به این چهار صفت نیست، بلکه امور دیگری نیز میتواند ریشه تکبّر گردد.