آرزوهای دراز همچون سرابی است که تشنگان را در بیابان زندگی به دنبال خود میکشاند و تشنهتر میسازد، بیآنکه به جایی برسند، این آرزوها چهره واقعیّتها را به گونهای دروغین نشان میدهد و انسان به خاطر آنها درک نمیکند کجاست و به کجا میرود؟ و وظیفهاش در برابر این سرنوشت چیست؟
از همین رو از حدیثی از امیرمؤمنان علی علیه السّلام که سابقاً به آن اشاره کردیم آمده است: ألأمانیّ تعمی عیون البصائر؛ آرزوهای دراز دیدگان بصیرت را نابینا میکند!(281)
کوتاه سخن اینکه: کسی میتواند چهره زیبای حقیقت را آنگونه که هست ببیند و به سرچشمه زلال معرفت برسد که دیده عقل خود را با حجاب آرزوها نپوشاند و در میان ابرهای تیره و تار طول امل قرار نگیرد.