آیه
فَإِذَا جَآءَتِ الطَّآمَّةُ الْكُبْرَى
یَوْمَ یَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى
وَ بُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَن یَرَى
فَأَمَّا مَن طَغَى
وَ آثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِىَ الْمَأْوَى
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِىَ الْمَأوْى
ترجمه
آنگاه كه آن حادثه بزرگ فرارسد.
در آن روز، انسان آنچه تلاش كرده، به یادآورد.
و جهنم براى هر بینندهاى آشكار شود.
امّا هركه سركشى كرده،
و زندگى پست دنیا را (بر آخرت) برگزیده،
بى شك، دوزخ جایگاه اوست.
و اما كسى كه از مقام پروردگارش ترسید و نفسش را از هوس بازداشت.
بىشك، بهشت جایگاه اوست.
پیام ها
1- قیامت، بزرگترین و فراگیرترین حادثه است كه تمام حوادث دیگر را تحت الشعاع خود قرار مىدهد. «الطامّة الكبرى»
2- انسان در قیامت، دائماً متذكّر كارهایش در دنیا مىشود. «یتذكّر الانسان ما سعى»
3- ریشه طغیان، دنیاپرستى است. «طغى و آثر الحیاة الدنیا»
4- دنیا بد نیست، ترجیح آن بر آخرت بد است. «آثر الحیاة الدنیا»
5 - خداوند كه ترس ندارد، مقام اوست كه مایه ترس انسان مىشود. مثل اینكه انسان از قاضى مىترسد، زیرا مىداند اگر جرمى مرتكب شود، با او سر و كار دارد. «خاف مقام ربّه»
6- ریشه مبارزه با نفس، خوف الهى است. «خاف مقام ربّه و نهى النفس عن الهوى»
7- نفس انسان فتنهگر است كه باید او را باز داشت. «و نهى النفس عن الهوى»
8 - قانون الهى براى همه افراد یكسان است. «من طغى... من خاف»