آیه
وَمَا یَذْكُرُونَ إِلَّا أَن یَشَآءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ
ترجمه
و تذكّر نمىیابند مگر آن كه خداوند بخواهد. او سزاوار تقواست و سزاوار آمرزیدن است.
پیام ها
1- گرچه انسان داراى اختیار است: «فمن شاء ذكره» امّا خواست او به تنهایى كافى نیست و تا خدا نخواهد چیزى واقع نمىشود. «و ما یذكرون الّا ان یشاء اللّه»
2- پند گرفتن از تذكّرات الهى جز با توفیق الهى میسر نمىشود. «و ما یذكرون الّا ان یشاء اللّه»
3- كفّار لجوج و سرسخت به هیچ قیمتى ایمان نمىآورند، جز آن كه خداوند بخواهد و آنان را مجبور كند (كه خداوند هم چنین نمىكند). «و ما یذكرون الّا ان یشاء اللّه»
4- تنها خداوند، سزاوار آن است كه از او پروا كنیم و اگر خلافى انجام دادیم، فقط اوست كه مىتواند ما را عفو كند و ببخشد. «هو اهل التقوى و اهل المغفرة»