این سوره بیست و دو آیه دارد و در مكّه نازل شده است.
نام سوره برگرفته از آیه اول است و مراد از آن، ستارگان درخشان است كه همچون برج بلند در آسمان مىدرخشند.
این سوره با بیان جنایات گروهى شكنجهگر آغاز مىشود كه گودالى عمیق حفر مىكردند و آتشى عظیم در آن مىافروختند و مؤمنان را به سوزاندن در آتش تهدید مىكردند و هركه دست از ایمان برنمىداشت، در آتش مىافكندند.
خداوند نیز آنان را به آتش سخت دوزخ وعده مىدهد كه با آتش دنیا قابل مقایسه نیست و بدین وسیله مؤمنان را دلدارى مىدهد و آنان را به مقاومت در برابر ستمگران دعوت مىنماید.
ادامه سوره، اشارهاى گذرا به ماجراى فرعون و قوم ثمود دارد كه چگونه با همه قدرتى كه داشتند، در برابر اراده الهى شكست خوردند و به هلاكت رسیدند.
آیات پایانى سوره، بیانگر عظمت قرآن و جایگاه والاى وحى الهى است.