این سوره بیست و پنج آیه دارد و در مكّه نازل شده است.
نام سوره برگرفته از آیه اول و به معناى شكافته شدن است.
همانند دیگر سورههاى مكّى، محور مباحث این سوره، موضوع معاد و قیامت است.
از هم پاشیدن نظام موجود هستى و به هم خوردن نظم زمین و آسمان، خبر از برپاشدن قیامت و برقرار شدن نظامى دیگر در عالم مىدهد.
تلاش و كوشش انسان، در قیامت به بار مىنشیند و كارنامه عمل پاكان و ناپاكان به دست آنان داده مىشود تا بر اساس آن به پاداش یا كیفر برسند و این سنّت پروردگار در طول تاریخ است و همه بر آن اساس محاسبه مىشوند.
در روایات آمده است، تلاوت همراه با تدبّر آیات این سوره، انسان را از اینكه نامه عملش به دست چپش داده شود، حفظ كرده و درامان مىدارد.** تفسیر نورالثقلین.***