این سوره چهل و شش آیه دارد و در مكّه نازل شده است.
نام سوره، برگرفته از آیه اول است و به معناى فرشتگانِ گیرنده جان مىباشد.
همانند دیگر سورههاى مكّى و سوره نبأ كه پیش از آن آمده بود، موضوع قیامت و معاد، محور مطالب این سوره است.
از آنجا كه گرفتن جان مؤمنان و كافران و تدبیر امور همه بندگان بر عهده فرشتگان است، این سوره با سوگند به انواع فرشتگان آغاز مىشود.
بیان گوشهاى از ماجراى حضرت موسى و فرعون و طغیان و سركشى او در برابر حق، كه مجازات سخت الهى را در دنیا براى او بدنبال آورد، مقدّمهاى است براى بیان یك اصل كلّى كه طغیان و دنیاپرستى انسان را به دوزخ مىكشاند، در حالى كه مبارزه با هواهاى نفسانى و پروا در برابر پروردگار، انسان را به بهشت سعادت رهنمون مىسازد.