آیه
یَسْئَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا
فِیمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَآ
إِلَى رَبِّكَ مُنتَهَاهَآ
إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن یَخْشَاهَا
كَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُواْ إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا
ترجمه
از تو درباره قیامت مىپرسند كه چه وقت بر پا مىشود.
تو را به گفتگو درباره آن چه كار؟
پایان و سرانجام آن با پروردگار توست.
وظیفه تو هشدار كسى است كه از آن مىترسد.
روزى كه آن را مىبینند، گویى جز شبى یا روزى (در دنیا و برزخ) درنگ نكردهاند.
نکته ها
سؤال از زمان وقوع قیامت، بارها در قرآن مطرح شده، امّا پاسخى به آن داده نشده است. زیرا یكى از الطاف الهى، مخفى بودن زمان مرگ وقیامت است و دانستن زمان آن سبب به هم خوردن آرامش درونى و ارتباطات بیرونى و سبب رشد اضطرارى است.
آنچه مهم است ایمان به وقوع قیامت است نه دانستن زمان وقوع آن.
براى غافلان، هشدار و انذار لازمتر از بشارت است. لذا «انما انت مبشّر» در قرآن نداریم، امّا «انّما انت منذر» آمده است.
پیام ها
1- برخى سؤالات درباره قیامت، نابجاست و نیاز به پاسخ ندارد. (مانند سؤال از زمان وقوع قیامت) «یسئلونك عن الساعة...»
2- گفتگو در امرى كه به بشر مربوط نیست، معنا ندارد. «فیم انت من ذكراها»
3- علم بشر محدود است و نمىتواند به انتهاى علم كه مخصوص خداوند است دست یابد. «الى ربّك منتهاها»
4- وظیفه پیامبر، انذار مردم است، نه الزام و اجبار به پذیرش. «انّما انت منذر»
5 - از شرایط پذیرش دعوت انبیا، آمادگى روحى مردم و پرواداشتن از گناه است. «انت منذر من یخشاها»
6- آخرت به قدرى بزرگ است كه تمام عمر دنیا و برزخ در كنار آن، به مقدار شبى یا روزى بیش نیست. «لم یلبثوا الاّ عشیةً او ضحاها»