آیه
سَأُصْلِیهِ سَقَرَ
وَ مَآ أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ
لَا تُبْقِى وَ لَا تَذَرُ
لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ
عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ
ترجمه
زود است كه او را به سقر درآورم.
و تو نمىدانى كه سقر چیست.
نه باقى گذارد و نه رها كند.
پوست رابه شدّت دگرگون كند.
بر آن (دوزخ) نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) گماشته شدهاند.
نکته ها
«سقر» از نامهاى دوزخ و در اصل به معناى ذوب شدن در برابر حرارت خورشید است.**مفردات راغب.***
«لوّاح» و «تلویح» به معناى تغییر رنگ به سیاهى یا سرخى است.
«بَشر» جمع «بُشرة» به معناى ظاهر پوست است.
در تاریخ آمده است، هنگامى كه ابوجهل شنید كه دوزخ نوزده مأمور دارد، به یارانش گفت: هر ده نفر از شما یكى از آنها را مغلوب كند. یكى از زورمندان قریش گفت: من هفده نفر آنها را مغلوب مىكنم و شما دو نفر بقیه را مغلوب كنید.**تفسیر مجمع البیان.***
بعضى گفتهاند: مراد از آیه «لا تبقى و لا تذر» آن است كه آتش دوزخ نه مىمیراند و نه زنده نگه مىدارد، نظیر آیه «لا یموت فیها و لا یحیى»**اعلى، 13.*** و نظیر آیه «كلّما نضجت جلودهم بدّلناهم جلوداً»**نساء، 59.***
پیام ها
1- حقیقت دوزخ، به جز از راه وحى، قابل درك نیست. «و ما ادراك ما سقر»
2- آتش دوزخ، هم فراگیر است: «لا تُبقى»، هم خاموش نشدنى است. «لا تذر»
3- معاد جسمانى است. «لوّاحةٌ للبشر»
4- كیفر كسى كه وحى الهى را دگرگون جلوه دهد و در سیماى سحر به مردم معرّفى كند، دگرگون شدن پوست بدنش با آتش دوزخ است. «لوّاحة للبشر»
5 - وقتى یك فرشته مىتواند جان همه مردم را بگیرد و وقتى دو فرشته مىتوانند شهر لوط را زیر و رو و همه اهل آن را هلاك كنند، نوزده فرشته مىتوانند مسئول عذاب همه مجرمان باشند. «علیها تسعه عشر»