آیه
إِذَا السَّمَآءُ انشَقَّتْ
وَ أَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتْ
وَ إِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ
وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتْ
ترجمه
آنگاه كه آسمان شكافته شود.
و پروردگارش را فرمان برد كه چنین سزاوار است.
و آنگاه كه زمین هموار شود.
و آنچه در آن است بیرون اندازد و خالى گردد.
و به فرمان پروردگارش گوش سپرد كه چنین سزد.
نکته ها
«انشقاق» به معناى شكافته شدن است. حضرت على علیه السلام فرمودند: «تنشق السماء من المجرة»**تفسیر درّالمنثور.***یعنى آسمان از طریق كهكشان از هم گسیخته شود.
«أذِنت» از «اُذُن» به معناى حرف شنوى و «حُقَّتْ» یعنى شایسته وسزاوار و حقّش این بود.
در قیامت آنچه در دل زمین است ،از مردگان و گنجها و... به بیرون پرتاب مىشود. چنانكه در سوره زلزال مىفرماید: «اذا زلزلت الارض زلزالها و اخرجت الارض اثقالها...»
پیام ها
1- در آستانه قیامت، آسمانهاى استوار و محكم «سبعاً شداداً»**نبأ، 12.***شكافته مىشوند. «اذا السماء انشقت»
2- هستى گوش به فرمان و تسلیم خداوند است. «اذنت لربّها» (این جمله درباره آسمان و زمین هر دو آمده است.)
3- طبیعت نوعى شعور دارد كه فرمانپذیر خداوند است. «اذنت لربّها»
4- تسلیم خدا شدن، تنها تسلیم شدنى است كه شایسته و سزاوار است. «حُقّت»
5 - در آستانه قیامت، زمین چنان دگرگون مىشود كه تمام ناهموارىهاى آن از میان رفته و سطحى گسترده و هموار مىشود. «اذا الارض مدّت»
توضیحات