تربیت
Tarbiat.Org

اخلاق در قرآن جلد سوّم - فروع مسائل اخلاقی‏
آیت الله مکارم شیرازی با همکاری جمعی از فضلاء و دانشمندان‏‏‏‏‏

سخن‏چینی (نمیمه) در روایات اسلامی‏

با توجّه به این که سخن‏چینی از بدترین پدیده‏های شوم اجتماعی است که جامعه را به هم می‏ریزد، و سرچشمه مفاسد بی‏شمار و حتّی خون‏ریز می‏شود، در احادیث اسلامی مؤکداً از آن نهی شده و روایات تکان دهنده‏ای پیرامون آن وارد شده است از جمله:
1- در حدیثی از رسول خدا صلیّ اللّه علیه وآله و سلّم می‏خوانیم که از یاران خود پرسید: ألا انبّئکم بشرارکم؛ آیا شما را از بدترین افراد آگاه سازم؟ عرض کردند آری رسول خدا! فرمود: المشّائون بالنمیمة و المفرّقون بین الأحبّة الباغون للبراء المعایب؛ آنها کسانی هستند که برای سخن‏چینی تلاش می‏کنند، و بین دوستان جدائی می‏افکنند و بر افراد پاک عیبجوئی می‏کنند.(386) نمیمه در اصل به معنی صدای کوتاه و آهسته‏ای است که از حرکت چیزی یا از برخورد پای انسان به زمین هنگام راه رفتن برمی خیزد و از آنجا که افراد سخن‏چین، معمولاً سخنان خود را آهسته و در گوشی به این و آن می‏رسانند، تا به عنوان خبر مهمّی مورد استقبال قرار گیرد، این واژه بر سخن‏چینی اطلاق شده است.(387)
و بعضی گفته‏اند نمیمه در اصل به معنی تزیین کلام دروغین است، (چرا که افراد سخن‏چین سعی می‏کنند، حتّی سخنان دروغ خود را به لباس زیبا درآورند).(388)
شبیه همین معنی از امیرمؤمنان علی علیه السّلام نیز نقل شده است.(389)
2- در حدیث دیگر از امام باقر علیه السّلام می‏خوانیم: الجنّة محرّمة علی القتاتین المشائین بالّنمیمة؛ بهشت به افراد قتّات که تلاش در سخن‏چینی دارند حرام است.(390)
قتّات از ماده قَت (بر وزن شط) در اصل به معنی دروغ گفتن و استراق سمع‏نمودن است، خواه سخن‏چینی در آن باشد یا نباشد بنابراین قتّات کسی است که می‏خواهد مخفیانه از اسرار مردم باخبر شود و در میان آنها افساد کند که گاه توأم با سخن‏چینی نیز می‏شود.
در بعضی از روایات و کتب لغت قتّات و نمّام به یک معنی تفسیر شده است.
3- در حدیث دیگری از ابوذر از پیامبر اکرم صلیّ اللّه علیه وآله و سلّم نقل شده است که فرمود: یا أباذر صاحب الّنمیمه لا یستریح من عذاب اللّه فی الآخرة؛ شخص سخن‏چین در آخرت از عذاب‏الهی آسوده نخواهد شد.(391)
4- در حدیث دیگری تعبیر شدیدتری درباره افراد سخن‏چین از پیامبر اکرم صلیّ اللّه علیه وآله و سلّم نقل شده است، در یکی از خطبه‏هایش فرمود: و من مشی فی نمیمة بین اثنین سلّط اللّه علیه فی قبره ناراً تحرقه الی یوم القیامة؛ کسی که در میان دو نفر سخن‏چینی کند خداوند در قبرش آتشی مسلّط می‏کند که تا روز قیامت او را می‏سوزاند.(392)
5- در حدیثی از پیامبر اکرم صلیّ اللّه علیه وآله و سلّم آمده است که: در یکی از سال‏ها بنی‏اسرائیل گرفتار خشکسالی شدید و قحطی شدند، موسی علیه‏السّلام چند مرتبه به نماز استسقاء پرداخت و دعای او مستجاب نشد (از این نظر در تعجّب فرو رفت) خداوند به او وحی فرستاد که من دعای تو و همراهانت را مستجاب نمی‏کنم، چرا که در میان آنها فرد سخن‏چینی است که اصرار بر کار خود دارد، موسی علیه السّلام عرض کرد پروردگارا آن مرد کیست؟ که ما او را از میان خود بیرون کنیم؟ خداوند فرمود: ای موسی من شما را از سخن‏چینی نهی می‏کنم آیا ممکن است خودم نمامی کنم (سرّ آن گنهکار را فاش نمایم، در این هنگام موسی دستور داد) همگی توبه کردند و باران نازل شد.(393)
6- در حدیثی از امام صادق علیه السّلام آمده است که فرمود: أربعة لایدخلون الجنّة الکاهن و المنافق و مدمن الخمر و القتّاة و هو النّمام؛ چهار گروهند که وارد بهشت نمی‏شوند: کاهن (آنها که به دروغ از امور پنهانی و آینده خبر می‏دهند و ادعای آگاهی بر اسرار غیبت دارند) و منافق و معتاد به مشروبات الکلی و قتّات یعنی نمّام.(394)
7- از امیرمؤمنان علی علیه السّلام آمده است که فرمود: النّمام جسر الشَّرّ؛ سخن‏چین پل شرّ و فساد است.(395)
8- در حدیث دیگری از همان بزرگوار آمده است: لاتجتمع أمانة و نمیمة؛ امانت و درستکاری با سخن‏چینی هرگز جمع نمی‏شود. (شخص سخن‏چین خائن است).(396)
9- این سخن را با حدیث دیگری از پیامبر اکرم صلیّ اللّه علیه وآله و سلّم پایان می‏دهیم هر چند احادیث در این زمینه بسیار است فرمود: انّ أحبّکم الی اللّه الّذین یؤلفون و یألفون و انّ أبغضکم الی اللّه المشائون بالنمیمة، المفرّقون بین الاخوان؛ محبوب‏ترین شما نزد خداوند کسانی هستند که در میان مردم الفت و دوستی ایجاد می‏کنند و خودشان نیز محبّت و دوستی را پذیرا می‏شوند و مبغوضترین شما نزد خداوند کسانی هستند که سعی در سخن‏چینی دارند، و در میان دوستان جدایی می‏افکنند.(397)

از مجموع این احادیث به خوبی استفاده می‏شود که نمامی و سخن‏چینی از گناهان کبیره و بسیار خطرناک و سبب خُسران و زیان دنیا و آخرت است کسانی که مرتکب این کار شوند و در میان دوستان و خانواده‏ها جدایی افکنند هرگز روی بهشت را نخواهند دید، مگر این که توبه کنند و به جبران اعمال خویش بپردازند. در خلال این روایات اشارات پُرمعنایی به فلسفه حرام بودن این عمل و پیامدهای آن شده بود که در بحث‏های آینده مشروح‏تر مورد توجّه قرار خواهد گرفت.