تربیت
Tarbiat.Org

اخلاق در قرآن جلد سوّم - فروع مسائل اخلاقی‏
آیت الله مکارم شیرازی با همکاری جمعی از فضلاء و دانشمندان‏‏‏‏‏

9: وفای به عهد و پیمان شکنی‏

اشاره :
بارها گفته‏ایم مهمترین سرمایه یک جامعه اعتمادی است که افراد به یکدیگر دارند و هر چیزی که این اعتماد و همبستگی را تقویت کند مایه سعادت و پیشرفت جامعه است و هر کار بر آن لطمه وارد کند، عامل شکست و بدبختی است.
از مهمترین اموری که اعتماد عمومی و خصوصی را شکوفا می‏کند وفای به عهد و پیمان است که از فضایل مهم اخلاقی محسوب می‏شود و به عکس، پیمان شکنی از بدترین رذایل اخلاقی است.
لزوم وفای به عهد جزء سرشت و فطرت انسان‏ها است، و به تعبیر دیگر از فطریات انکارناپذیر است.
فطریات اموری هستند که هر انسانی آن را درک می‏کند و می‏پذیرد بی‏آنکه نیاز به دلیل و برهانی داشته باشد، خوبی عدالت، زشتی ظلم و همچنین اهمّیّت وفای به عهد و ناپسند بودن پیمان‏شکنی، جزء واضح‏ترین فطریات هر انسان است که هر کس با مراجعه به وجدان خویش آن را درک می‏کند و بر آن صحة می‏گذارد. به همین دلیل در میان اقوام و ملل اعم از آنها که صاحب دین و آیینی هستند یا از دین و مذهب بیگانه‏اند، پایبندی به عهد و پیمانها لازم شمرده می‏شود، حتّی پیمان شکنان سعی می‏کنند بهانه و دستاویزی برای کار خود پیدا کنند تا به پیمان‏شکنی متهم نشوند، و اعتبار آنان از بین نرود، زیرا می‏دانند اگر مردم آنها را به پیمان شکنی بشناسند هیچ کس برای قول‏ها و وعده‏ها و تعهدات آنها ارزشی قائل نخواهد شد، و پشتیبانی مردم را در همه چیز از دست می‏دهد.
حتّی در میان اقوام جاهلی پایبندی به عهد و پیمان از وظائف حتمی شمرده شده و سعی داشتند تا می‏توانند عهد و پیمان خود را نشکنند، در آیات قرآن و روایات اسلامی نیز این مسأله به صورت گسترده‏ای مطرح شده و با قوی‏ترین تعبیرات و بیان‏ها بر لزوم وفای به عهد تأکید شده است. و از پیمان‏شکنان سخت نکوهش به عمل آمده است.
با این اشاره به قرآن مجید باز می‏گردیم و بخشی از آیات قرآن را در این زمینه یادآور می‏شویم:
1- والموفون بعهدهم اذا عاهدوا. (بقره - 177)
2- و الّذینهم لاماناتهم و عهدهم راعون. (مؤمنون - 8) (معارج - 32)
3- و أوفوا بالعهد انّ العهد کان مسؤلاً. (اسراء - 34)
4- بلی من أوفی بعهده و اتّقی فانّ اللّه یحبّ المتّقین. (آل عمران - 76)
5- الّا الّذین عاهدتم من المشرکین ثمّ لم ینقصوکم شیئاً و لم یظاهروا علیکم أحداً فأتمّوا الیهم عهدهم الی مدّتهم انّ اللّه یحبّ المتّقین. (توبه - 4)
6- و أوفوا بعهد اللّه اذا عاهدتم و لاتنقضوا الأیمان بعد توکیدها و قد جعلتم اللّه علیکم کفیلاً. (نحل - 91)
7- و ما وجدنا لاکثرهم من عهد و ان وجدنا أکثرهم لفاسقین. (اعراف - 102)
8- أوکلّما عاهدوا عهداً نبذه فریق منهم بل أکثرهم لایؤمنون. (بقره - 100)
ترجمه :
1-... و (همچنین) کسانی که به عهد خود - به هنگامی که عهد بستن وفا می‏کنند.
2- و آنها که امانت‏ها و عهد خود را وفا می‏کنند.
3-... و به عهد (خود) وفا کنید، که از عهد سؤال می‏شود!
4- آری کسی که به پیمان خود وفا کند و پرهیزکاری پیشه نماید (خداوند او را دوست می‏دارد زیرا) خداوند پرهیزکاران را دوست دارد.
5- مگر کسانی با مشرکان که با آنها عهد بستید و چیزی از آن را در حق شما فروگذار نکردند و احدی را بر ضدّ شما تقویت ننمودند پیمان آنها را تا پایان مدتشان محترم بشمرید، زیرا خداوند پرهیزکاران را دوست دارد!
6- و هنگامی که با خدا عهد بستید به عهد او وفا کنید و سوگندها را بعد از محکم ساختن نشکنید در حالی که خدا را کفیل و ضامن بر سوگند خود قرار داده‏اید، به یقین خداوند از آنچه انجام می‏دهید آگاه است.
7- و بیشتر آنها را بر سر پیمان خود نیافتیم (بلکه) اکثر آنها را فاسق و گنهکار یافتیم!
8- و آیا چنین نیست که هر بار آنها (یهود) پیمانی (با خدا و پیامبر) بستند جمعی آن را دور افکندند (و مخالفت کردند) آری بیشتر آنان ایمان ندارند!