«سیاست» در اصطلاح عرفى، داراى بار منفى بوده و توأم با حیله‌گرى، حقه‌بازى، نیرنگ و فریب است. اما باید توجه داشت كه مراد ما از سیاست، در این‌جا، چنین سیاستى نیست و روشن است كه چنین سیاستى داخل در دین و جزء دین نمى‌باشد. منظور ما از سیاست، «آیین كشور دارى» است و به تعبیر دقیق‌تر، سیاست در این بحث به معناى «اداره امور جامعه به صورتى است كه مصالح جامعه - اعم از مادى و معنوى ـ را تأمین كند.»(7)