در اینجا سؤالاتی مطرح است که باید به آن پاسخ داد :
نخست اینکه اگر بهره هر کس در قیامت تنها حاصل سعی او است ، پس ((شفاعت )) چه معنی دارد؟
دیگر اینکه در آیه 21 سوره طور در مورد بهشتیان می خوانیم : الحقنا بهم ذریتهم : ((ما فرزندان آنها را نیز به آنها ملحق می سازیم )) در حالی که ((ذریه )) تلاشی در این راه نکرده اند .
از این گذشته در روایات اسلامی آمده که هر گاه کسی اعمال خیری انجام دهد ، نتیجه او به فرزندان او می رسد .
پاسخ همه این سؤالات یک جمله است و آن اینکه : قرآن می گوید : انسان بیش از سعی و کوشش خود حق ندارد ، ولی این مانع از آن نخواهد بود که از طریق لطف و تفضل پروردگار ، نعمتهائی به افراد لایق داده شود ،
@@تفسیر نمونه جلد 22 صفحه 555@@@
((استحقاق )) مطلبی است و ((تفضل )) مطلبی دیگر ، همانگونه که حسنات را ده برابر و گاه صدها یا هزاران برابر پاداش می دهد .
از این گذشته ((شفاعت )) - چنانکه در جای خود گفته ایم - بی حساب نیست ، آن هم نیاز به نوعی سعی و تلاش ، و ایجاد رابطه ای معنوی با شفاعت کننده دارد ، همچنین در مورد الحاق فرزندان بهشتیان به آنها نیز قرآن در همان آیه می گوید : و اتبعتهم ذریتهم بایمان : ((این در صورتی است که فرزندان آنها در ایمان از آنها پیروی کنند)) .