این آیات در ضمن اشاره ای است به این حقیقت که ایمان نوعی علاقه شدید الهی و معنوی است ، هر چند از استدلالات عقلی ریشه گیرد ، و لذا در حدیثی از امام صادق (علیه السلام ) می خوانیم که از حضرتش سؤال کردند : آیا حب و بغض از ایمان است ؟ در جواب فرمود :
((و هل الایمان الا الحب و البغض ؟! ثم تلا هذه الایة : حبب الیکم الایمان و زینه فی قلوبکم و کره الیکم الکفر و الفسوق و العصیان اولئک هم الراشدون :
آیا ایمان جز حب و بغض چیز دیگری است ؟! سپس امام (علیه السلام ) به آیه (مورد بحث ) استدلال فرمود که می گوید : خداوند ایمان را محبوب شما قرار داد ، و آنرا در دلهایتان تزیین کرد ، و کفر و فسق و عصیان را منفور شما ساخت و کسانی که چنین باشند هدایت یافتگانند)) .**اصول کافی جلد 2 باب الحب فی الله و البغض فی الله حدیث 5***
در حدیث دیگری از امام باقر (علیه السلام ) چنین آمده است :
و هل الدین الا الحب ؟! : ((آیا دین چیزی جز محبت است ))؟! سپس به چند آیه از قرآن مجید از جمله آیه مورد بحث استدلال فرمود ، و در پایان اضافه
@@تفسیر نمونه جلد 22 صفحه 164@@@
کرد :
الدین هو الحب ، و الحب هو الدین : ((دین محبت است و محبت دین است ))! .**(تفسیر نورالثقلین) جلد 5 صفحه 83 و 84***
ولی بدون شک این محبت - چنانکه گفتیم - باید از ریشه های استدلالی و منطقی نیز سیراب گردد و بارور شود .
@@تفسیر نمونه جلد 22 صفحه 165@@@