کشاورزی را در نظر بگیرید که مشغول بذرافشانی است ، قسمتی از این بذرها را ممکن است به روی سنگها بریزد ، مسلما هرگز بارور نخواهد شد .
قسمت دیگری روی قشرهای نازک خاک می ریزد که سنگهای سخت را پوشانده اند ، در اینجا بذرها جوانهای می زنند اما چون محل کافی برای ریشه های موجود نیست به زودی می خشکند و از بین می روند .
قسمت دیگری روی خاکهائی می ریزد که عمق زیادی دارد ولی در لابلای آن بذرها علف هرزه های مزاحم موجود است ، این بذرها نمو می کند و ریشه می دواند ولی به زودی خارها و علف هرزه ها بر آنها می پیچد و آنها را خفه می کند .
از همه این بذرها خوشبخت تر بذرهائی است که در میان خاکهای عمیق و بدون مزاحم قرار گیرند ، چیزی نمی گذرد جوانه می زنند و شاخ و برگ
@@تفسیر نمونه جلد 22 صفحه 383@@@
می آورند و تنومند و پربار می شوند .
سخنان حق که از دهان انبیاء و فرستادگان الهی و جانشینان معصوم آنها خارج می شود همانند این بذرها است ، دلهائی که چون سنگ خارا است هرگز آن را نمی پذیرد . و دلهائی که نرمش ضعیف و کمی دارد موقتا می پذیرد ، سپس آن را بیرون می افکند ، و دلهائی که آماده پذیرش است اما خارهای هوا و هوس و شهوات و صفات رذیله در آن روئیده ، تاءثیر آن را خنثی می کند .
تنها دلهائی سخنان این پیشوایان بزرگ را می پذیرد و پرورش می دهد و بارور می کند که هم روح حقجوئی و حق طلبی بر آن حاکم است ، و هم از این صفات خالی است ، و آن دلهای مؤمنان است ، آری ((فذکر ان الذکری تنفع المؤمنین )) پند و اندرز ده که مؤمنان را فایده می بخشد .
@@تفسیر نمونه جلد 22 صفحه 384@@@