آیه اخیر از آیاتی است که به روشنی از امکان شفاعت به وسیله فرشتگان خبر می دهد ، جائی که آنها حق شفاعت به اذن و رضای خدا داشته باشند انبیاء و اولیای معصوم به طریق اولی چنین حقی را دارند .
ولی نباید فراموش کرد که آیه فوق با صراحت می گوید : این شفاعت بی قید و شرط نیست ، بلکه مشروط به اذن و رضای خدا است ، و از آنجا که اذن و رضای او بی حساب نیست باید رابطه ای میان انسان و او باشد تا اجازه شفاعت او را به مقربان درگاهش بدهد ، و اینجاست که امید شفاعت به صورت یک مکتب تربیتی برای انسان در می آید ، و مانع از گسستن تمام پیوندهای او با خدا می شود .**تعبیر به (من یشاء) که در آیه فوق آمده ممکن است اشاره به انسانهائی باشد که خدا اجازه شفاعت آنها را می دهد و یا اشاره به فرشتگانی باشد که اجازه شفاعت به آنها می دهد ولی احتمال اول مناسبتر است***
@@تفسیر نمونه جلد 22 صفحه 529@@@