این آیات بار دیگر تاءکید می کند که وجود ((رهبر الهی )) برای نمو و رشد یک جمعیت لازم است ، مشروط بر اینکه ((مطاع )) باشد نه ((مطیع )) پیروان خود ، فرمان او را بر دیده گذارند نه اینکه او را برای اجرای مقاصد و افکار
@@تفسیر نمونه جلد 22 صفحه 163@@@
محدود خود تحت فشار قرار دهند .
نه تنها در مورد رهبران الهی این اصل ثابت است که در مساءله ((مدیریت )) و ((فرماندهی )) همه جا این امر باید حکومت کند .
حاکمیت این اصل نه به معنی استبداد رهبران است ، نه ترک شوری ، چنانکه در بالا نیز اشاره شد .