• مقدمه‏
• کلمه اول:
• کلمه دوم:
• کلمه 3:
• کلمه 4:
• کلمه 5:
• کلمه 6:
• کلمه 7:
• کلمه 8:
• کلمه 9:
• کلمه 10:
• کلمه 11:
• کلمه 12:
• کلمه 13:
• کلمه 14:
• کلمه 15:
• کلمه 16:
• کلمه 17:
• کلمه 18:
• کلمه 19:
• کلمه 20:
• کلمه 21:
• کلمه 22:
• کلمه 23:
• کلمه 24:
• کلمه 25:
• کلمه 26:
• کلمه 27:
• کلمه 28:
• کلمه 29:
• کلمه 30:
• کلمه 31:
• کلمه 32:
• کلمه 33:
• کلمه 34:
• کلمه 35:
• کلمه 36:
• کلمه 37:
• کلمه 38:
• کلمه 39:
• کلمه 40:
• کلمه 41:
• کلمه 42:
• کلمه 43:
• کلمه 44:
• کلمه 45:
• کلمه 46:
• کلمه 47:
• کلمه 48:
• کلمه 49:
• کلمه 50:
• کلمه 51:
• کلمه 52:
• کلمه 53:
• کلمه 54:
• کلمه 55:
• کلمه 56:
• کلمه 57:
• کلمه 58:
• کلمه 59:
• کلمه 60:
• کلمه 61:
• کلمه 62:
• کلمه 63:
• کلمه 64:
• کلمه 65:
• کلمه 66:
• کلمه 67:
• کلمه 68:
• کلمه 69:
• کلمه 70:
• کلمه 71:
• کلمه 72:
• کلمه 73:
• کلمه 74:
• کلمه 75:
• کلمه 76:
• کلمه 77:
• کلمه 78:
• کلمه 79:
• کلمه 80:
• کلمه 81:
• کلمه 82:
• کلمه 83:
• کلمه 84:
• کلمه 85:
• کلمه 86:
• کلمه 87:
• کلمه 88:
• کلمه 89:
• کلمه 90:
• کلمه 91:
• کلمه 92:
• کلمه 93:
• کلمه 94:
• کلمه 95:
• کلمه 96:
• کلمه 97:
• کلمه 98:
• کلمه 99:
• کلمه 100:

کلمه 47:

متن حدیث :
العفاف زینة الفقر و الشکر زینة الغنی.
ترجمه :
عفت و پارسائی زینت فقرا است و شکر زینت توانگریست.(137)
قالوا: العلم بغیر عمل قول باطل و النعمة بغیر شکر جید عاطل.
یعنی بزرگان گفته‏اند که علم بی‏عمل قول باطل است نعمت بدون شکر گزاری مثل گردن خالی از زینت و گلوبند است.
بدانکه عفت عبارت است از مطیع شدن قوه شهویه قوه عاقله را تا آنچه را که امر فرماید متابعت کند و از آنچه که نهی کند اجتناب نماید و چقدر شایسته است از برای شخص فقیر که عفاف را زینت خود کند و قطع طمع از خلق نماید و التقاتی بآنچه در دست ایشانست نکند و گوید:
ما آبروی فقر و قناعت نمیبریم - با پادشه بگوی که روزی مقدرست
یکی را تب آمد زصاحبدلان - کسی گفت شکر بخواه از فلان
بگفت ای پسر تلخی مردنم - به از جور روی ترش بردنم
شکر عاقل از دست آنکس نخورد - که روی از تکبر بر او سرکه کرد
کسی را که درج طمع در نوشت - نباید بکس عبد و چاکر نوشت
توقع براند ز هر مجلست - بران از خودت تا نراند کست