متن حدیث :
سیئة تسوک خیر من حسنة تعجبک.(115)
ترجمه :
گناه و سیئه که که ترا بدحال کند بجا آوردن آن و از آن پشیمان شوی بهتر است نزد خدایتعالی از حسنه و نیکوئی که عجب آرد ترا و بآن ببالی چه آنکه ندامت بر سیئه، توبه و ما حی(116) آن است بخلاف عجب بر حسنه که مهلک است.
و فی الحدیث: ثلاث مهلکات شح مطاع و هوی متبع و اعجاب المرء بنفسه.(117)
یعنی سه خصلت هلاک کننده آدمی است بخل یا حرصی که اطاعت آن شود و هوی و هوسی که دنبال آن گرفته شود و بآن خواهشها عمل شود و عجب و ناز کردن آدمی بنفس خویش.
و در خبر است که دو نفر داخل مسجد شدند یکی عابد و دیگر فاسق چون از مسجد بیرون شدند فاسق از جمله صدیقان بود و عابد از جمله فاسقان و سبب این بود که عابد داخل شد و بعبادت خود میبالید و این فکر بود و فکر فاسق در پریشانی از گناه و استغفار بود.(118)
گنه کار اندیشناک از خدای - بسی بهتر از عابد خودنمای
که آن را جگر خون شد از سوز درد - که این تکیه بر طاعت خویش کرد
ندانست دربارگاه غنی - سرافکندگی به ز کبر و منی
بر این آستان عجز و مسکینیت - به از طاعت و خویشتن بینیت