متن حدیث :
الغنی الأکبر الیاس عما فی أیدی الناس.(147)
ترجمه :
توانگری بزرگتر و غنای اکبر بینیازیست از آنچه در دست مردم است.
بدانکه استغناء و یأس از مردم از جمله اوصاف شریفه و شرف مؤمن است و غنای حقیقی عبارت از آنست.
روایتست که مردی اعرابی موعظهای از حضرت رسول صلی الله علیه و آله خواست آن سرور فرمود که هر وقت نماز میکنی نماز کسی کن که دنیا را وداع کند زیرا که چه میدانی که تا نماز دیگر خواهی بود و چون سخنی گوئی سخنی بگوی که نباید عذر آنرا بخواهی و مأیوس باشی از آنچه در دست مردمان است.(148)
و مما یروی لعبد الله المبارک الزاهد
قد ارحنا و استرحنا من غدو و رواح - و اتصال بامیر و وزیر ذی سماح
بعفاف و کفاف و قنوع و صلاح - و جعلنا الیأس مفتا حالأبواب النجاح(149)
اگر دو گاو بدست آوری و مزرعهای - یکی امیر و یکی را وزیر نام کنی
بدان قدر که کفاف معاش تو ندهد - روی و نان جوی از یهود وام کنی
هزار بار از آن به که از پی خدمت - کمرببندی و برنا کسی سلام کنی