متن حدیث :
اضاعة الفرصة غصة.(31)
ترجمه :
ضایع کردن اوقات فرصت و فراغت را به بیکاری و کسالت باعث غصه و اندوه است در آن وقتی که فرصت از دسته رفته و کار گذشته است پس عاقل آنست که اوقات فراغ خود را غنیمت شمرد و نگذارد که بیخود از دستش برود.
و فی المثل: انتهزوا الفرص فانها تمرمر السحاب.
یعنی در مثل است که غنیمت بشمرید فرصتها را چه آنکه زمان فرصت میگذرد مانند گذشتن ابر.(32)
تا توانستم ندانستم چه سود - چونکه دانستم توانستن نبود
و فی الحدیث: من ساوی یوماه فهو مغبون.(33)
جوانا ره طاعت امروز گیر - که فردا جوانی نیاید زپیر
قضا روزگاری ز من در ربود - که هر روزش از پی شب قدر بود
من آنروز را قدر نشناختم - بدانستم اکنون که درباختم
بغفلت بدادم زدست آب پاک - چه چاره کنون جز تیمم بخاک
چه شیبت در آمد بروی شباب - شبت روز شد دیده برکن زخواب
کنون کوش کاب از کمر درگذشت - نه وقتی که سیلاب از سرگذشت
مکن عمر ضایع بافسوس و حیف - که فرصت عزیز است و الوقت ضیف(34)