متن حدیث :
الأعجاب یمنع من الأزدیاد.(35)
ترجمه :
عجب و خودپسندی منع میکند از زیاده کردن هنر چه آنکه کسیکه تصور کرد کمال هنری را در خود و آنکه بغایت قصوای آن هنر رسیده دیگر در پی ازدیاد و تکمیل آن برنمی آید و به آنحال میماند و بهمین معنی است نیز کلام آنحضرت: عجب المرء بنفسه احد حساد عقله(36) یعنی عجب آدمی بنفس خود یکی از دشمنان عقل او است.(37)
بچشم کسان در نیاید کسی - که از خود بزرگی نماید بسی
مگو تا بگویند شکرت هزار - چه خود گفتی از کس توقع مدار
بزرگان نکردند در خود نگاه - خدا بینی از خویشتن بین مخواه
پیاز آمد آن بیهنر جمله پوست - که پنداشت چون پسته مغزی در اوست
پس کسیکه طالب کمال و ازدیاد هنر است باید خود را، همیشه ناقص ببیند و در تحصیل کمال برآید و الا ناقص خواهد ماند.(38)
چه خوب گفته شیخ سعدی در این مقام:
یکی قطره باران ز ابری چکید - خجل شد چه پهنای دریا بدید
که جائی که دریاست من کیستم - گر او هست حقا که من نیستم
چه خود را بچشم حقارت بدید - صدف در کنارش چو جان پرورید
سپهرش بجائی رسانید کار - که شد نامور لؤلؤ شاهوار
بلندی از آن یافت کان پست شد - در نیستی کوفت تا هست شد