محمد بن مسلم از امام صادق (علیه السلام) از معنی لمم (بفتح لام و میماول) پرسید که در آیه 33 - سوره النجم خداوند میفرماید:
الذین یجتنبون کبائر الاثم و الفواحش الا المم.
(آن کسانی که از گناهان کبیره و زنا و دزدی اجتناب کنند، بجز لمم) فرمود: لمم آن گناهی است که انسان بدان نزدیک میشود سپس یاد خدا میکند، و از آن گناه توبه میکند، و خلاصه لغزشهائی است که انسان در اثر غفلت از یاد خدا بطرف گناه میل میکند بعداً یاد خدا میافتد و استغفار میکند).
در این باب شش روایت از امام صادق (علیه السلام) و امام باقر (علیه السلام) رسیده و از معنی لمم از آن جنابان سئوال کردهاند و حاصل فرمایشات آن جنابان در شش حدیث همان پاسخی است که به محمد بن مسلم دادهاند باضافه توضیحاتی که درباره گناهان کبیره و فواحش در جواب سائلین فرمودهاند. در صفحه 153 نیز در باب گناهان کبیره در معنی لمم بیانی مذکور است.