توبه یعنی بازگشت از گناه بجانب اطاعت خدا و بندگی و تصمیم بر جبران آنچه از او فوت شده، سیزده خبر در این باب صادر شده که بعضی از آنها را در معرض استفاده خوانندگان عزیز قرار میدهیم.
معاویه بن وهب (راوی خبر) گوید شنیدم که امام صادق (علیه السلام) میفرمود:
اذا تاب العبد توبه نصوحاً(47) احبه الله فستر علیه فی الدنیا و الاخره.
یعنی: چون بندهای توبه نصوح کند، خدا دوستش دارد و گناهانش را در دنیا و آخرت بپوشاند.
راوی گوید گفتم چگونه گناهانش را میپوشاند؟
فرمود: آنچه را از گناهان که دو فرشته موکل بر او نوشتهاند از یادشان میبرد و به اعضا و جوارحش دستور دهد که گناهانش را پنهان دارند و به بقاع زمین نیز فرمان دهد که آنچه بر روی تو گناه کرده مخفی بدار، پس خدا را ملاقات نماید در حالی که هیچ گواهی نباشد که بر گناهان او شهادت دهد.
ابوالصباح کنانی گوید از امام صادق (علیه السلام) از گفتار خدای عزوجل پرسیدم که در سوره تحریم آیه 8 میفرماید:
یا ایها الذین آمنوا توبوا الی الله توبه نصوحاً.
(ای کسانی که ایمان آوردهاید، باز گردید بسوی خدا، بازگشتی نصوح).
فرمود: بنده، از گناه توبه کند و دیگر بار بسوی آن گناه بازنگردد.
امام باقر (علیه السلام) به محمد بن مسلم، فرمود: ای محمد بن مسلم گناهان مؤمن چون توبه کند، آمرزیده است و باید برای آینده پس از توبه و آمرزش از نو کار کند بخدا این فضیلت نیست مگر برای اهل ایمان.
گوید: عرض کردم، اگر بعد از توبه و استغفار از گناهان، باز گناه کند و توبه کند؟!
فرمود: ای ابامحمد، آیا گمان میکنی که بنده مؤمن بر گناهی که کرده پشیمان میشود و استغفار میکند، خدا توبهاش را قبول نمیکند؟
عرض کردم، راستی اگر این کار را چند بار تکرار نماید یعنی گناه کند و استغفار نماید گناه کند و استغفار نماید؟
فرمود: هر چند بار که مؤمن به آمرزش خواهی و توبه بازگردد خداوند نیز بمغفرت و آمرزش او بازگردد و براستی که خدا آمرزنده و مهربان است، و توبه را میپذیرد و از گناهان میگذرد، پس مبادا مؤمنان را از رحمت خدا ناامید کنی.