امام صادق (علیه السلام) در تفسیر آیه مبارکه ولمن خاف مقام ربه جنتان - الرحمن 46 فرمود: کسی که بداند خدای تعالی در همه احوال ناظر اوست و هرچه بگوید او میشنود و هر کار خیر یا شری انجام دهد میبیند، این توجه، او را از ارتکاب اعمال ناپسند باز میدارد و همچون کسی است که از مقام پروردگارش ترسان و خود را از هوای نفس بازداشته است.
امام باقر (علیه السلام) فرمود: روز قیامت هر دیدهای گریان است مگر سه دیده: دیدهای که در راه خدا بیداری کشیده و دیدهای که از ترس خدا اشک ریخته، و دیدهای که از محرمات فروبسته شده است.
امام صادق (علیه السلام) در روایتی فرمود: بهترین وظیفهای که خداوند بر بندگانش واجب گردانیده اینست که او را بسیار یاد کنند. سپس فرمود بسیار یاد خدا کردن این نیست که بسیار بگویند:
سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر. گرچه این هم از ذکر خدا است، ولی مقصود یاد خدا است در آنچه حلال و یا حرام کرده است، اگر اطاعت خدا است انجام دهد و اگر معصیت است ترک کند.
از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز روایت شده که کسی که گناهی را برای خاطر ترس از خداوند متعال ترک کند، خداوند روز قیامت او را خشنود سازد.