از امام صادق (علیه السلام) فرمود: برای مؤمن شایسته نیست که در مجلسی که نافرمانی خدا میشود بنشیند و نتواند وضع آن مجلس را تغییر دهد.
در خبر دیگری فرمود: برای مسلمان سزاوار نیست با آدم هرزه و احمق و دروغگو برادری کند.
در خبر دیگری فرمود: امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) روزی به منبر رفت و فرمود: برای مسلمان شایسته است که از سه کس اجتناب کند: آدم بیباک و هرزهگو - احمق و دروغگو. اما آدم بیباک و هرزهگو، کار خود را برای تو زینت دهد و دوست دارد تو هم مثل او باشی و تو را نه بر امر دین و نه بر امر دنیایت، کمک ننماید، و مصاحبت با او جفاکاری و سخت دلی میآورد و آمد و رفت او با تو ننگ باشد.
و اما احمق، تو را بامر خیر و نیکی رهنمون نباشد و برای باز گرداندن بدی از تو امیدی باو نباشد اگرچه خود را به تعب اندازد، و چه بسا قصد رساندن سود بتو دارد و از حماقتش ضرر بتو میرساند. پس مرگ او بهتر از زنده بودنش و سکوتش بهتر از سخن گفتنش و دوریش بهتر از نزدیکیش بتو است.
و اما دروغگو، برای اینکه زندگی با او بتو گوارا نباشد، سخن تو را نزد دیگران برد و سخن دیگران را نزد تو آرد. هرگاه داستانی تمام شود داستان دیگری بدنبالش افزاید تا جائیکه راست هم بگوید کسی سخنش را باور نکند. و میان مردم دشمنی افکند و در سینهها کینهها برویاند. پس خدا را بپرهیزید و مواظب خود باشید.
در خبر دیگری امام صادق (علیه السلام) در جواب سائلی که از معنی گفتار خدای متعال در آیه:
و قد نزل علیکم فی الکتاب ان اذا سمعتم ایات الله یکفربها و یستهزی بها فلا تقعدوا معهم... الخ - النساء - 137:
و بتحقیق در کتاب کریم بر شما نازل شده است که هرگاه شنیدید که آیات خدا مورد کفر و استهزاء قرار گرفته در آن مجلس منشینید، اگر نشستید شما هم مثل آنهائید، فرمود مقصود این است که هرگاه شنیدید مردی حق را انکار میکند و آنرا تکذیب میکند و به ائمه بد میگوید پس برخیز و با او منشین هر که خواهد باشد(36).