درباره حیا هفت حدیث آمده که بچند حدیث آن که جامعتر است اکتفا میگردد.
حضرت صادق (علیه السلام) در حدیث اول فرموده:
الحیاء من الایمان، و الایمان فی الجنه
حیا از ایمانست و ایمان هم جایگاهش بهشت است. در حدیث دیگر فرمود: حیا و عفت و کم حرفی از ایمانست. در حدیث دیگر فرمود:
با ایمان لمن لاحیاء له
ایمان نیست برای کسی که حیا ندارد.
در حدیث دیگر بنقل از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) که آنحضرت فرمود: حیا بر دو قسم است: یکی حیاء عقلانی و یکی حیاء احمقانه؛ حیاء عقلانی علم و دانش است و حیاء احمقانه جهل و نادانی است - و از این قسم است آنچه در حدیث سوم این باب فرموده:
من رق وجهه رق علمه
هر کس کم رواست: کم دانش است. مجلسی علیه الرحمه در شرح این حدیث گفته مقصود از رقت وجه در اینجا شرم از پرسش و طلب علم است و این بداست زیرا در طلب علم و اظهار حق شرم و حیا بیمورد است و شرم باید از کار زشت نمود و خدا هم فرموده است:
ان الله لایستحیی من الحق
خدا از اظهار حق شرم ندارد.