بیست و سه حدیث درباره ظلم و عقوبت آن صادر شده که بعضی از آنها از نظر خوانندگان محترم میگذرد.
امام باقر (علیه السلام) فرمود: ظلم بر سه نوع است: ظلمی که خدا میبخشد و ظلمی که نمیبخشد و ظلمی که صرف نظر نمیکند. اما ظلمی که خدا نمیبخشد، شرک بخدا است و ظلمی که میبخشد ظلم بنفس است که شخص بین خود و خدای متعال مرتکب میشود. و اما ظلمی که خدا صرف نظر نمیکند، دیونی است که مردم به همدیگر دارند.
در خبر دیگری مرد با شخصیتی از قبیله نخع بخدمت امام باقر (علیه السلام) آمد و عرض کرد من از زمان حجاج تاکنون فرماندار بودم، آیا راه توبه برای من باز است؟ آن حضرت سکوت کرد و پاسخ نفرمود. من دوباره سئوالم را تکرار کردم، فرمود: نه. تا اینکه حق هر صاحب حقی را بخودش رد نمائی.
در خبر دیگر فرمود: چون پدرم علی بن الحسین (علیه السلام) هنگام وفاتش فرا رسید مرا احضار نمود و بسینه چسبانید سپس فرمود: ای فرزندم، تو را وصیت میکنم به آنچه پدرم هنگام وفاتش مرا وصیت نموده و به آنچه که پدرش به آن جناب سفارش فرموده، و آن اینست که:
یا بنی ایاک و ظلم من لا یجد علیک ناصراً الا الله.
ای فرزند گرامی، مبادا ستم کنی بر کسی که یاوری در مقابل تو بجز خدا نیابد.
امام صادق (علیه السلام) در حدیثی و با نقل از قول رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
من اصبح لاینوی ظلم احد غفر الله له ما اذنب ذلک الیوم ما لم یسفک دماً او یأکل مال یتیم حراماً:
هر کس بامداد کند و قصد ظلم بکسی نداشته باشد، هر گناهی که در آنروز مرتکب شده خداوند بیامرزد مادامی که خون حرامی نریزد و یا مال یتیمی را بحرام نخورد.
در خبر دیگر فرمود: هر که ظلم کند خداوند مسلط گرداند بر او کسی را که ظلم کند بر او یا بفرزند او یا بفرزند فرزندش. راوی خبر گفت عرض کردم یابن رسول الله بچه مناسبت کسی ظلم میکند خداوند ظالمی را بفرزندش یا فرزند فرزندش مسلط میگرداند؟ فرمود: خدای تعالی میفرماید:
ولیخش الذین لو ترکوا من خلفهم ذریه ضعافاً خافوا علیهم فلیتقوا الله و لیقولوا قولاً سدیداً - النساء - (9).
باید آن کسانی که اولادی از خود باقی میگذارند و از ستم بر آنها میترسند باید که خدا را پرهیزکاری کنند و گفتار درست و محکمی بگویند(32).