حاكمیت امام‌زمان(عج) بر جهان، یعنی یگانه شدن عالَم كبیر یا جهان هستی با عالم صغیر یعنی انسان كامل و در چنین شرایطی است كه هدف خلقت هستی، به فعلیت خودش دست می‌یابد.
همچنان‌كه عالَم تكوین بدون انسان، صورت كامل «الله» نیست، جهان تشریع و جامعة بشری بدون حاكمیت انسان كامل صورت حضور «الله» در روابط اجتماعی بشر نخواهد بود. عالَم كبیر در كثرت است و عالَم صغیر در وحدت، وقتی عالم صغیر یعنی انسان كامل، بر عالم كبیر، یعنی جهان، احاطة كامل پیدا كند، روح جهان، بر جسد جهان، به تمامه احاطه یافته است و زندگی زمینی معنی خود را یافته و چنین تحققی حتمی است.
عالَم كبیر منتظر است تا خداوند روح خود را بر آن بدمد، چون طالب كمال و طالب غایت خودش می‌باشد، و كمال عالَم كبیر به احاطة كامل عالَم صغیر بر اوست و تحقق چنین كمالی حتمی است و گرنه عالَم و آدم به ثمرة لازم خود دست نمی‌یابند و خدای حكیم هیچ میلی - علی‌الخصوص چنین میل اصیلی- را بی‌جواب نخواهد گذاشت. البته این نكتة اخیر نیاز به شرح بیشتری دارد كه باید در فرصت دیگر به آن پرداخته شود.
خداوندا! به حقیقت همة اسماء حُسنایت، فرج حتمی وَلیّ‌ات را تسریع بفرما
«والسلام علیكم و رحمةالله و بركاته»